Von Neuman ve Harvard Mimarisi

1- Von Neuman mimarisi

Von Neuman mimarisi ilk kez 1946 yılında ABD’de tasarlanmış olan ENIAC bilgisayarında uygulanmış ve sonraki bilgisayarların de temelini teşkil etmiştir.

Sadeleştirilmiş haliyle bu mimariye göre (a) bilgisayarda işleme sokulacak olan enformasyon (veriler, komutlar, program vb.) tek bir bellekte (ana bellek) tutulur; bunların bellekten okunarak işleme sokulması ve geri yazılması ardışıklığını bir program sayacı belirlemektedir ve bilgisayar ayrı ayrı beş bloklu bir yapıdan oluşmaktadır (giriş bloğu, çıkış bloğu, bellek bloğu, aritmetik-lojik blok ve kontrol bloğu) burada şimdiki bilgisayarların beş bloklu yapısı artık tarihe kavuşmuştur.

2- Harvard mimarisi

Harvard mimarisinin özelliği onun iki ana bellek kullanarak bunlardan birinde programların, diğerinde ise verilerin tutulmasını sağlamaktadır. Bu yöntem daha ileride gösterileceği gibi belirli avantajlara sahiptir.

Fakat şimdiki Von Neuman prensibi ile tasarlanmış olan bir bilgisayarda kullanılan ana bellek sanal olarak iki kısma bölüne bilir ve ayrı iki bellekmiş gibi kullanılabilir. Bu yüzen günümüz bilgisayarlar Von Neuman prensibinin bir dizi özelliklerini halen korumaktadırlar.

Eğer bilgisayarda kullanılan komutlar sayısı çok ise (200-450 arasında) böyle bilgisayarlar CISC (Complex Instruction Set Computer – Karmaşık Komut Kümeli Bilgisayar) mimarisine sahip olmaktadır.

Günümüzde CISC mimarisi, Intel ve AMD işlemcilerinde kullanılırken, RISC mimarisini Power ve SunSparc işlemcilerinde kullanılmaktadır. Ayrıca birkaç komut aynı zamanda işleyebilmelidir. VLIW mimarisi de mevcuttur.