Bağımlı

İnsanın omuzlarındaki yük belini çatırdatacak cinsten. Tam bir fecaat. Diğer canlılar bundan öbek öbek kaçmışken insan yeminini etti ve saat çalışmaya başladı, tik tak. Kum saatinin içindeki kum sulandırıldı ve bu çamurdan insan yaratıldı. Ama insan çamura yattı. Unutmak istedi verdiği yemini, yaşama gayesini. Önce inkar etti, sonra baktı dil inkar etse akıl direniyor, onu devre dışında bırakmanın yollarını aradı. Ve insan uyuşmayı keşfetti.

Gerçeği yüzüne çarpan, doğruyu söyleyenleri dokuz köyden kovabiliyordu, onların onuncu köyde muhtar olduklarından bihaber. Keşke bilseydi. Peygamberleri öldürebiliyordu ama bilincinden kaçması için fazlası gerekliydi.

Uyudu insan. Uyandırmaya çalışana köpükler saçtı. Yıllarca, yüzyıllarca uyudu. Mağarada uyutulanların uykusu gibi hayırlı değildi bu uyku. Yorgunluktan da değildi. Unutmak içindi.

Sonra baktı ki her uykunun bir uyanışı var. Can sıkıcı. Doğrucuların neslini azaltsa da tüketemedi. Onlardan kaçmak için bir fanus yaptı kendine, kocaman. İçine doldurdu bütün meşgaleyi. Düşünmemek için oyalandı durdu. Tüketti tüketebildiği herşeyi. Yerine yenilerini koydu. Bir tek zamanı cepten yiyordu.

Satın alamıyordu zamanı, zayıf olandan, yetimden zorbalıkla gasp edemiyordu. Zamanı durdurmak lazımdı. Güneşi yok edemezdi, çok büyüktü; ama balçıkla sıvayabilirdi. Çamura yattığından balçık çoktu çevresinde. Sıvadı güneşi, kasvet çöktü dünyaya. Karanlıkta kimseye hesap vermiyordu. Kan akıttı.

Güneş yoktu, ne zamandı bilmiyordu. Aynaları da kaldırmıştı. Zamanın yıkıcılığını görmek istemiyordu. Ama çok zaman geçmişti, biliyordu işte; vicdan ve akıl ittifakını herşeye rağmen mağlup edememişti. Düşünmeyi sevmemesine rağmen bu ikiliyi kısa devre etmenin yollarını düşündü ve kimyayı keşfetti.

İçiyordu, içtikte unutuyordu. Ama bu yeterli değildi. Hala vicdan arada sert ataklar yapıyor, bunları insan zoraki püskürtüyordu. Bu sefer mideyi değil damarı seçti. Daha çabuk unuttu.

Unutmuştu işte. Hiçbir sorumluluğu aklına gelmiyordu artık. Başardı. Aklını, vicdanını, fıtratını öldürdü. Uyuşturucu alacak parası olmayanlar için bu kadar kolay değildi kaçış. Onlar da fıtrata isyan etti, iyiliğe karşı devrim yaptı ve alışkanlık pisliğiyle örttü gerçeği. Kafir oldu insan. Oysa beli çatırdasa bile o bu yükü kaldırabilecek güçteydi. Kalleşlik yaptı.

Damardan bağımlılar rehabilite oluyor şimdi, peki ya diğer bağımlılar, bağımlı olduğunu bilmeyecek kadar bağımlılar ne olacak?